Nie wiem jak jest tworzona zosia. Ale mnie kiedyś uczono że projekt systemu informatycznego powinien obejmować:
1. Określenie wymagań użytkownika.
Informatycy muszą zebrać od użytkowników dokładne informacje na temat tego czego potrzebują. Dlatego musi zawsze istnieć "warstwa" pośrednia
pomiędzy twórcami systemu a użytkownikami. Trzeba dobrze przetłumaczyć informatykom czego naprawdę potrzebują użytkownicy.
Tworzy się opis wymagań funkcjonalnych i niefunkcjonalnych.
Model funkcjonalny systemu informatycznego zawiera:
-identyfikację zdarzeń,
-identyfikację obiektów zewnętrznych generujących zdarzenia,
-diagram kontekstowy systemu informatycznego,
-hierarchiczny model funkcji systemu informatycznego.
2. Następnie wykonuje się projekt struktury funkcjonalnej systemu.
-diagram systemowy (DFD0)
-DFD poszczególnych procesów,
-specyfikację procesu prostego.
3. Dalej mamy projekt struktury informacyjnej systemu informatycznego, czyli:
-kody, symbole, oznaczenia,
-model danych konceptualnych i implementacyjnych,
-specyfikacja i projekt informacji wejściowych,
-specyfikacja i projekt informacji wyjściowych,
-projekt dialogu z użytkownikiem (układ menu, formularze, okna, klawisze itp.)
W tym punkcie trzeba dostosować do wymagań i upodobań użytkowników działanie systemu dialogowego.
Trzeba tutaj pamiętać o tzw. Regule Millera 7+-2, człowiek może się jednocześnie skupić na 5 - 9 elementach:
-liczba opcji,
-liczba pól dialogowych,
-liczba przycisków,
-liczba kolumn z liczbami, wykresów itd.
Podział ekranu na stałe strefy, jednolitość komunikatów i znaczeń klawiszy, przycisków, konsekwencja, zgodność z oczekiwaniami itd.
Dalej jest jeszcze struktura techniczno-przestrzenna systemu i oszacowanie pracochłonności i czasu trwania przedsięwzięcia metodą Punktów Funkcyjnych*
http://pl.wikipedia.org/wiki/Punkt_funkcyjnySystem informatyczny musi być przyjazny:
-trzeba stopniowo przekazywać informacje, ukrywać złożoności systemu,
-informować użytkowników o wszelkich działaniach systemu (potwierdzanie wprowadzanych informacji, zapytania, komunikaty),
-wybieranie i wskazywanie zamiast pamiętania i pisania,
-duży stopień ochrony przed błędami użytkownika,
-system podpowiedzi i pomocy (help) dla użytkownika, wywoływany na jego życzenie,
-wygoda w użytkowaniu i ergonomiczność systemu, właściwa organizacja ekranu (np. taka organizacja pracy systemu
by ruchy oczu były minimalne)
Celem tej przyjazności systemu jest:
-ograniczenie ilości pomyłek,
-minimalizacja czasu i wysiłku uczenia się,
-nie obciążanie pamięci krótkookresowej użytkownika.
Każdy system powinien być poprzedzony dokładną analizą. Należy określić przede wszystkim:
-liczbę i rodzaj użytkowników systemu,
-liczbę i rodzaj wejść do systemu,
-liczbę i rodzaj wyjść z systemu.
Warto stworzyć model przypadków użycia systemu. Dobre scenariusze wykorzystania systemu pozwalają uniknąć wielu problemów w czasie implementacji systemu.
Tworzenie każdego systemu powinno odbywać się w ścisłej współpracy z przyszłymi odbiorcami i nie ma znaczenia czy system będzie obsługiwany przez
archiwistów, lekarzy czy też kierowców. Sami informatycy nie zrobią wszystkiego.